Migrena z aurą to rodzaj migreny, która charakteryzuje się występowaniem zaburzeń sensorycznych przed wystąpieniem bólu migrenowego. Leczenie tego schorzenia może być skomplikowane, ponieważ nie u wszystkich pacjentów skuteczne są te same metody leczenia. W tym artykule przedstawimy, jakie metody leczenia migreny z aurą są obecnie stosowane oraz jakie nowości w tej dziedzinie medycyny są obiecujące.
Leczenie farmakologiczne
Leczenie farmakologiczne migreny z aurą opiera się głównie na dwóch rodzajach leków – lekach przeciwbólowych i lekach profilaktycznych. Leki przeciwbólowe, takie jak paracetamol, niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) czy opioidy, stosuje się w celu złagodzenia bólu migrenowego. Warto jednak pamiętać, że nadmierne stosowanie leków przeciwbólowych może prowadzić do tzw. bólów głowy wywołanych nadużywaniem leków (MOH), dlatego ich stosowanie powinno być kontrolowane przez lekarza. Leczenie profilaktyczne polega na regularnym przyjmowaniu leków mających na celu zmniejszenie częstotliwości i nasilenia ataków migrenowych, do których należą m.in. betablokery, antydepresanty trycycliczne czy leki przeciwpadaczkowe.
Terapia behawioralna i psychologiczna
Terapia behawioralna i psychologiczna może być pomocna w skutecznym leczeniu migreny z aurą, zwłaszcza w przypadkach, gdy związane jest to z czynnikami stresogennymi. Terapia relaksacyjna, takie jak uczenie się technik głębokiego oddechu czy relaksacji mięśniowej, może pomóc w redukcji napięcia mięśniowego, które często towarzyszy migrenom. Ponadto, stosowanie technik psychoterapeutycznych (np. terapia poznawczo-behawioralna) może pomóc pacjentom w radzeniu sobie ze stresem oraz pozytywnym wpłynąć na proces ich leczenia.
Nowe metody leczenia
W ostatnich latach medycyna intensywnie poszukuje nowych metod leczenia migreny z aurą. Jednym z nowych podejść jest stosowanie tzw. antagonistów receptorów CGRP (peptyd związany z genem kalcytoniny). Leki te działają poprzez blokowanie receptora CGRP, co prowadzi do zmniejszenia częstości i nasilenia ataków migrenowych. Innym obiecującym podejściem jest stosowanie stymulacji nerwów czaszkowych, np. przez neuromodulację nerwu błędnego – ma to na celu zmniejszenie aktywności neuronów odpowiedzialnych za przewodzenie bólu. Warto jednak dodać, że te nowe metody leczenia są wciąż w fazie badań klinicznych i potrzebne są dalsze badania, aby ocenić ich skuteczność i bezpieczeństwo.